Paggawa ng Geiger Counter W / Minimal Bahagi: 4 na Hakbang (na may Mga Larawan)

2024 May -akda: John Day | [email protected]. Huling binago: 2024-01-30 13:10

Narito, sa aking pagkakaalam, ang pinakasimpleng paggana ng Geiger counter na maaari mong buuin. Ang isang ito ay gumagamit ng tubo na SMB-20 Geiger na gawa sa Russia, na hinimok ng isang mataas na boltahe na step-up circuit na ninakawan mula sa isang electronic fly swatter. Nakita nito ang mga beta particle at gamma ray, nagpapalabas ng isang pag-click para sa bawat radioactive na maliit na butil o gamma ray na sumabog na nakita nito. Tulad ng nakikita mo sa video sa itaas, nag-click ito bawat ilang segundo mula sa background radiation, ngunit talagang nabuhay kapag ang mga mapagkukunan ng radiation tulad ng uranium glass, thorium lantern mantles, o americium pindutan mula sa mga detector ng usok ay inilapit. Itinayo ko ang counter na ito upang matulungan akong makilala ang mga elemento ng radioactive na kailangan kong punan ang aking koleksyon ng elemento, at mahusay itong gumagana! Ang tanging tunay na mga disbentaha ng counter na ito ay hindi ito napakalakas, at hindi ito nakakalkula at ipinapakita ang dami ng radiation na nakikita nito sa bilang bawat minuto. Nangangahulugan iyon na hindi ka makakakuha ng anumang aktwal na mga puntos ng data, isang pangkalahatang ideya lamang ng radioactivity batay sa dami ng mga pag-click na iyong naririnig.

Habang mayroong iba't ibang mga Geiger counter kit na magagamit sa net, maaari kang bumuo ng iyong sarili mula sa simula kung mayroon kang mga tamang sangkap. Magsimula na tayo!

Hakbang 1: Mga counter ng Geiger at Radiation: Paano Ito Gumagana Lahat

Ang Geiger counter (o Geiger-Müller counter) ay isang detektor ng radiation na binuo ni Hans Geiger at Walther Müller noong 1928. Ngayon, halos lahat ng tao ay pamilyar sa mga tunog ng pag-click na ginagawa nito kapag nakakita ito ng isang bagay, na madalas na itinuturing na "tunog" ng radiation. Ang puso ng aparato ay ang Geiger-Müller tube, isang metal o salamin na silindro na puno ng mga inert na gas na gaganapin sa ilalim ng mababang presyon. Sa loob ng tubo ay may dalawang mga electrode, ang isa ay gaganapin sa isang potensyal na mataas na boltahe (karaniwang 400-600 volts) habang ang isa ay konektado sa elektrikal na lupa. Sa tubo sa isang estado ng pamamahinga, walang kasalukuyang maaaring tumalon ang puwang sa pagitan ng dalawang electrodes sa loob ng tubo, at sa gayon walang kasalukuyang daloy. Gayunpaman, kapag ang isang radioactive na maliit na butil ay pumapasok sa tubo, tulad ng isang maliit na butil ng beta, ang maliit na butil ay nag-ionize ng gas sa loob ng tubo, ginagawa itong kondaktibo at pinapayagan ang kasalukuyang tumalon sa pagitan ng mga electrode para sa isang maikling instant. Ang maikling kasalukuyang daloy na ito ay nagpapalitaw sa bahagi ng detektor ng circuit, na nagpapalabas ng isang naririnig na "pag-click". Mas maraming pag-click ang nangangahulugang mas maraming radiation. Maraming mga counter ng Geiger ay mayroon ding kakayahang bilangin ang bilang ng mga pag-click at compute count bawat minuto, o CPM, at ipakita ito sa isang dial o readout display.

Tingnan natin ang pagpapatakbo ng Geiger counter sa ibang paraan. Ang pangunahing prinsipal ng operasyon ng counter ng Geiger ay ang Geiger tube, at kung paano ito nagtatakda ng isang mataas na boltahe sa isang elektrod. Ang mataas na boltahe na ito ay tulad ng isang matarik na dalisdis ng bundok na natatakpan ng malalim na niyebe, at ang kailangan lamang nito ay isang maliit na enerhiya ng radiation (katulad ng isang skier na pababa sa slope) upang mai-set ang isang avalanche. Ang kasunod na avalanche ay nagdadala ng mas maraming lakas kaysa sa mismong maliit na butil, sapat na lakas na makikilala ng natitirang counter ng Geiger counter.

Dahil marahil ay medyo matagal na dahil marami sa atin ang nakaupo sa isang silid aralan at nalaman ang tungkol sa radiation, narito ang isang mabilis na pag-refresh.

Mahalaga at ang Istraktura ng Atom

Ang lahat ng bagay ay binubuo ng maliliit na mga particle na tinatawag na atoms. Ang mga atomo mismo ay binubuo ng mas maliit na mga maliit na butil, katulad ng mga proton, neutron, at electron. Ang mga proton at neutron ay pinagsama sa gitna ng atom - ang bahaging ito ay tinatawag na nucleus. Ang mga electron ay umiikot sa nucleus.

Ang mga proton ay positibong sisingilin ng mga maliit na butil, ang mga electron ay negatibong sisingilin, at ang mga neutron ay walang bayad at samakatuwid ay walang kinikilingan, kaya't ang kanilang pangalan. Sa isang walang kinikilingan na estado, ang bawat atomo ay naglalaman ng pantay na bilang ng mga proton at electron. Dahil ang mga proton at electron ay nagdadala ng pantay ngunit kabaligtaran ng mga singil, binibigyan nito ang atom ng isang netong net charge. Gayunpaman, kapag ang bilang ng mga proton at electron sa isang atom ay hindi pantay, ang atom ay nagiging isang singil na maliit na butil na tinatawag na isang ion. Ang mga counter ng Geiger ay nakakakita ng ionizing radiation, isang uri ng radiation na may kakayahang ibahin ang mga neutral atoms sa mga ions. Ang tatlong magkakaibang uri ng ionizing radiation ay ang mga Alpha particle, Beta particle, at Gamma ray.

Mga Particle ng Alpha

Ang isang maliit na butil ng alpha ay binubuo ng dalawang neutron at dalawang proton na pinagbuklod, at katumbas ng puntong ng isang helium atom. Nabubuo ang maliit na butil kapag naputol lamang ito ng isang atomic nucleus at lumilipad. Dahil wala itong anumang negatibong singil na mga electron upang kanselahin ang positibong pagsingil ng dalawang proton, ang isang maliit na butil ng alpha ay isang positibong singil na maliit na butil, na tinatawag na isang ion. Ang mga particle ng Alpha ay isang anyo ng ionizing radiation, sapagkat mayroon silang kakayahang magnakaw ng mga electron mula sa kanilang paligid, at sa paggawa nito ay binabago ang mga atomo na ninakaw nila mula sa mga ions mismo. Sa matataas na dosis, maaari itong maging sanhi ng pagkasira ng cellular. Ang mga maliit na butil ng Alpha na nabuo ng pagkabulok ng radioaktif ay mabagal paglipat, medyo malaki ang sukat, at dahil sa kanilang singil ay hindi madaling dumaan sa iba pang mga bagay. Ang maliit na butil sa kalaunan ay nakakakuha ng ilang mga electron mula sa kapaligiran, at sa paggawa nito ay nagiging isang lehitimong atom ng helium. Ganito nagagawa ang halos lahat ng helium ng mundo.

Mga Particle ng Beta

Ang isang beta particle ay alinman sa isang electron o positron. Ang isang positron ay tulad ng isang electron, ngunit nagdadala ito ng isang positibong singil. Ang mga beta-minus na maliit na butil (electron) ay pinapalabas kapag ang isang neutron ay nabubulok sa isang proton, at ang mga beta-plus na partikulo (positron) ay inilalabas kapag ang isang proton ay nabulok sa isang neutron.

Gamma Rays

Ang mga gamma ray ay mga photon ng mataas na enerhiya. Ang mga gamma ray ay matatagpuan sa electromagnetic spectrum, hanggang sa lampas ng nakikitang ilaw at ultraviolet. Mayroon silang mataas na lakas na tumatagos, at ang kanilang kakayahang mag-ionize ay nagmula sa katotohanang maaari silang magpatumba ng mga electron mula sa isang atom.

Ang SMB-20 tube, na gagamitin namin para sa build na ito, ay isang pangkaraniwang tubo na gawa sa Russia. Mayroon itong manipis na balat ng metal na gumaganap bilang negatibong elektrod, habang ang isang metal wire ay tumatakbo nang pahaba sa gitna ng tubo ay nagsisilbing positibong elektrod. Upang makilala ng tubo ang isang radioactive na maliit na butil o gamma ray, ang maliit na butil o sinag na iyon ay dapat munang tumagos sa manipis na metal na balat ng tubo. Sa pangkalahatan ay hindi ito magagawa ng mga maliit na butil ng Alpha, sapagkat kadalasang hinihinto sila ng mga dingding ng tubo. Ang iba pang mga Geiger tubo na idinisenyo upang makita ang mga maliit na butil na ito ay madalas na may isang espesyal na bintana, na tinatawag na window ng Alpha, na pinapayagan ang mga maliit na butil na pumasok sa tubo. Ang bintana ay karaniwang gawa sa isang manipis na layer ng mica, at ang Geiger tube ay dapat na malapit sa pinagmulan ng Alpha upang kunin ang mga maliit na butil bago sila hinihigop ng nakapaligid na hangin. * Sigh * Kaya't sapat na iyan tungkol sa radiation, makarating tayo sa pagbuo ng bagay na ito.

Hakbang 2: Ipunin ang Iyong Mga Tool at Materyales

Kailangan ng mga suplay:

• SMB-20 Geiger Tube (magagamit sa halos $ 20 USD sa eBay)
• Mataas na Boltahe DC Step-up Circuit, ninakawan mula sa isang murang electronic fly swatter. Ito ang tukoy na modelo na ginamit ko:
• Ang mga Zener Diode na may pinagsamang kabuuang halaga na humigit-kumulang na 400v (ang apat na 100v ay magiging perpekto)
• Ang mga resistor na may pinagsamang kabuuang halaga ng 5 Megohm (Gumamit ako ng limang 1 Megohm)
• Transistor - Uri ng NPN, ginamit ko ang 2SC975
• Piezo Speaker Element (ninakawan mula sa isang microwave o maingay na laruang elektronikong)
• 1 x AA na baterya
• AA na may hawak ng baterya
• On / off switch (ginamit ko ang SPST panandalian switch mula sa electronic flyswatter)
• I-scrap ang mga piraso ng wire na elektrisidad
• Ang piraso ng scrap kahoy, plastik, o iba pang materyal na hindi kondaktibong gagamitin bilang isang substrate upang maitayo ang circuit

Mga tool na ginamit ko:

• "Pencil" na bakal na panghinang
• Maliit na diameter ng rosin-core na panghinang para sa mga layuning elektrikal
• Mainit na baril ng Pandikit at naaangkop na mga stick ng pandikit
• Mga pamutol ng wire
• Mga striper ng wire
• Screwdriver (para sa pagwawasak sa electronic flyswatter)

Habang ang circuit na ito ay itinayo sa paligid ng isang SMB-20 tube, na nakakakita ng mga beta particle at gamma ray, madali itong maiakma upang magamit ang iba't ibang mga tubo. Suriin lamang ang partikular na saklaw ng boltahe ng operating at iba pang mga pagtutukoy ng iyong partikular na tubo at ayusin ang mga halaga ng mga bahagi nang naaayon. Ang mga mas malalaking tubo ay mas sensitibo kaysa sa mga maliliit, dahil lamang sa mas malalaking target ang mga ito upang ma-hit ang mga particle.

Ang mga geiger tubes ay nangangailangan ng mataas na boltahe upang gumana, kaya ginagamit namin ang DC step-up circuit mula sa isang electronic fly swatter upang mapalakas ang 1.5 volts mula sa baterya hanggang sa halos 600 volts (orihinal na ang fly swatter ay nagpatakbo ng 3 volts, na inilalagay ang tungkol sa 1200v para sa mga paglipad na zapping. Patakbuhin ito sa mas mataas na mga boltahe at magkakaroon ka ng isang taser). Ang SMB-20 ay nais na hinimok sa 400V, kaya gumagamit kami ng mga zener diode upang makontrol ang boltahe sa halagang iyon. Gumagamit ako ng labing tatlong 33V zener, ngunit ang iba pang mga kumbinasyon ay gagana rin, tulad ng 4 x 100V zeners, basta ang kabuuan ng mga halaga ng zeners ay katumbas ng target na boltahe, sa kasong ito 400.

Ginagamit ang mga resistors upang limitahan ang kasalukuyang sa tubo. Ang SMB-20 ay may gusto ng isang anode (positibong panig) risistor ng halos 5M ohm, kaya gumagamit ako ng limang 1M ohm resistors. Ang anumang kumbinasyon ng mga resistors ay maaaring magamit hangga't ang kanilang mga halaga ay nagdaragdag ng hanggang sa 5M ohm.

Ang elemento ng Piezo speaker at ang transistor ay binubuo ng bahagi ng detector ng circuit. Ang elemento ng Piezo speaker ay nagpapalabas ng mga ingay sa pag-click, at pinahihintulutan ka ng mga mahahabang wires na hawakan ito malapit sa iyong tainga. Naswerte ako sa pag-salvage sa kanila mula sa mga bagay tulad ng microwaves, alarm clock, at iba pang mga bagay na nakakainis ng mga ingay ng beep. Ang natagpuan ko ay may magandang plastik na pabahay sa paligid nito na tumutulong upang mapalakas ang tunog na nagmumula rito.

Pinapalakas ng transistor ang dami ng mga pag-click. Maaari mong buuin ang circuit nang walang isang transistor, ngunit ang mga pag-click na bumubuo ng circuit ay hindi magiging malakas (sa pamamagitan ng iyon ay nangangahulugang hindi ko maririnig). Gumamit ako ng isang 2SC975 transistor (uri ng NPN), ngunit maraming iba pang mga transistors ay maaaring gumana. Ang 2SC975 ay literal lamang ang unang transistor na hinugot ko mula sa aking tumpok ng mga na-salvage na sangkap.

Sa susunod na hakbang gagawin namin ang isang luha-down sa electric flyswatter. Huwag mag-alala madali ito.

Hakbang 3: Dissasemble ang Fly Swatter

Ang mga electronic fly swatter ay maaaring bahagyang magkakaiba sa konstruksyon, ngunit dahil pagkatapos lamang namin ang electronics sa loob, pilasin lamang ito at hilahin ang lakas ng loob lol. Ang swatter sa mga larawan sa itaas ay talagang kakaiba kaysa sa itinayo ko sa counter, dahil tila binago ng gumagawa ang kanilang disenyo.

Magsimula sa pamamagitan ng pag-alis ng anumang nakikitang mga turnilyo o iba pang mga fastener na humahawak nito, pinapanatili ang iyong mata sa mga sticker o bagay tulad ng takip ng baterya na maaaring magtago ng mga karagdagang fastener. Kung hindi pa rin bukas ang bagay, maaaring tumagal ito ng prying gamit ang isang distornilyador kasama ang mga tahi sa plastik na katawan ng swatter.

Kapag nabuksan mo ito, kakailanganin mong gumamit ng mga wire cutter upang putulin ang mga wire sa grid ng mesh ng fly zapper. Ang dalawang itim na mga wire (minsan iba pang mga kulay) ay nagmula sa parehong lugar sa pisara, bawat isa ay humahantong sa isa sa mga panlabas na grids. Ito ang mga negatibo, o "ground" na mga wire para sa output na may mataas na boltahe. Dahil ang mga wires na ito ay nagmula sa parehong lugar sa circuit board, at kailangan lang namin ng isa, sige at i-snip ang isa sa circuit board, itatabi ang scrap wire para magamit sa paglaon.

Dapat mayroong isang pulang kawad na humahantong sa panloob na grid, at ito ang positibong output na may mataas na boltahe.

Ang iba pang mga wire na nagmumula sa circuit board ay papunta sa kahon ng baterya, at ang may spring sa dulo ay ang negatibong koneksyon. Simple lang.

Kung ihiwalay mo ang ulo ng swatter, marahil upang ihiwalay ang mga sangkap para sa pag-recycle, mag-ingat para sa mga posibleng matalim na gilid sa metal mesh.

Hakbang 4: Buuin ang Circuit, at Gamitin Ito

Kapag mayroon ka ng iyong mga sangkap, kailangan mong maghinang ang mga ito nang magkasama upang mabuo ang circuit na ipinapakita sa diagram. Inilagay ko nang madikit ang lahat sa isang piraso ng malinaw na plastik na aking inilatag. Ginagawa ito para sa isang matibay at maaasahang circuit, at maganda rin ang hitsura. Mayroong isang maliit na pagkakataon na maaari mong bigyan ang iyong sarili ng kaunting zap mula sa pagpindot sa mga bahagi ng circuit na ito habang ito ay pinalakas, tulad ng koneksyon sa piezo speaker, ngunit maaari mo lamang takpan ang mga koneksyon sa mainit na pandikit kung may problema.

Sa sandaling sa wakas ay nasa akin na ang lahat ng mga sangkap na kailangan ko upang maitayo ang circuit, itinapon ko ito sa isang hapon. Nakasalalay sa kung anong mga halaga ng mga bahagi ang mayroon ka, maaari kang magtapos sa paggamit ng mas kaunting mga sangkap kaysa sa ginawa ko. Maaari mo ring gamitin ang isang mas maliit na Geiger tube, at gawin ang counter na napaka-compact. Geiger counter wristwatch, kahit sino?

Ngayon ay maaaring nagtataka ka, ano ang kailangan ko ng isang counter ng Geiger kung wala akong anumang radioactive upang ituro ito? Ang counter ay mag-click sa bawat ilang segundo mula lamang sa background radiation, na binubuo ng mga cosmic rays at iba pa. Ngunit, mayroong ilang mga mapagkukunan ng radiation na maaari mong makita upang magamit ang iyong counter sa:

Ang Amerika mula sa mga detektor ng usok

Ang Americium ay isang sangkap na gawa ng tao (hindi natural na nagaganap), at ginagamit ito sa mga ionization-type na usok na detector. Ang mga detektor ng usok na ito ay napaka-pangkaraniwan at marahil ay mayroon kang ilang sa iyong bahay. Talagang napakadaling sabihin kung gagawin mo, dahil lahat sila ay may mga salitang naglalaman ng radioactive na sangkap na Am 241 na hinubog sa plastik. Ang americium, sa anyo ng americium dioxide, ay nakadikit sa isang maliit na pindutan ng metal sa loob, na naka-mount sa isang maliit na enclosure na kilala bilang silid ng ionization. Ang americium ay karaniwang pinahiran ng manipis na layer ng ginto o ibang kaagnasan na lumalaban sa kaagnasan. Maaari mong buksan ang detector ng usok at alisin ang maliit na pindutan - kadalasan ay hindi gaanong mahirap.

Bakit radiation sa isang detector ng usok?

Sa loob ng silid ng ionization ng detector, mayroong dalawang metal plate na nakaupo sa tapat ng bawat isa. Nakalakip sa isa sa mga ito ay ang pindutan ng americium, na naglalabas ng isang pare-pareho na stream ng mga maliit na butil ng alpha na tumatawid sa isang maliit na puwang ng hangin at pagkatapos ay hinihigop ng iba pang plato. Ang hangin sa pagitan ng dalawang mga plato ay naging ionized at samakatuwid ay medyo kondaktibo. Pinapayagan nitong dumaloy ang isang maliit na kasalukuyang sa pagitan ng mga plato, at ang kasalukuyang ito ay maaaring madama ng circuitry ng detector ng usok. Kapag ang mga maliit na butil ng usok ay pumasok sa silid, hinihigop nila ang mga maliit na butil ng alpha at sinira ang circuit, na nagpapalitaw ng alarma.

Oo, ngunit mapanganib ba ito?

Ang nilalabas na radiation ay medyo benign, ngunit upang maging ligtas inirerekumenda ko ang mga sumusunod:

• Itago ang pindutan ng americium sa isang ligtas na lugar na malayo sa mga bata, mas mabuti sa isang hindi lalagyan ng bata na lalagyan ng ilang uri
• Huwag hawakan ang mukha ng pindutan na ipinadikit ang americium. Kung hindi mo sinasadya na hawakan ang mukha ng pindutan, hugasan ang iyong mga kamay

Baso ng uranium

Ginamit ang uranium, sa form na oksido, bilang isang pandagdag sa baso. Ang pinaka-karaniwang kulay ng uranium na salamin ay malubhang maputla-berde, na noong 1920s humantong sa palayaw na "vaseline glass" (batay sa isang pinaghihinalaang pagkakahawig ng paglitaw ng petrolyo jelly tulad ng formulated at komersyal na ibinebenta sa oras na iyon). Makikita mo itong may label na "Vaseline glass" sa mga pulgas na merkado at mga antigong tindahan, at maaari mong hilingin ito sa pangalang iyon. Ang dami ng uranium sa baso ay nag-iiba mula sa mga antas ng pagsubaybay hanggang sa 2% ayon sa timbang, bagaman ang ilang mga piraso ng ika-20 siglo ay ginawa hanggang sa 25% uranium! Karamihan sa uranium na baso ay bahagyang radioactive lamang, at sa palagay ko ay hindi ito mapanganib na hawakan.

Maaari mong kumpirmahin ang nilalaman ng uranium ng baso gamit ang isang blacklight (ultraviolet light), dahil ang lahat ng uranium glass fluoresces maliwanag na berde anuman ang kulay na lumilitaw ang baso sa ilalim ng normal na ilaw (na maaaring mag-iba nang malawakan). Ang mas maliwanag na piraso ay kumikinang sa ilalim ng ilaw ng ultraviolet, mas maraming uranium ang nilalaman nito. Habang ang mga piraso ng uranium glass glow sa ilalim ng ultraviolet light, nagbibigay din sila ng ilaw ng kanilang sarili sa ilalim ng anumang mapagkukunan ng ilaw na naglalaman ng ultraviolet (tulad ng sikat ng araw). Ang mataas na enerhiya na ultraviolet wavelength ng ilaw ay tumatama sa mga atomo ng uranium, na tinutulak ang kanilang mga electron sa isang mas mataas na antas ng enerhiya. Kapag ang mga atomo ng uranium ay bumalik sa kanilang normal na antas ng enerhiya, naglalabas sila ng ilaw sa nakikitang spectrum.

Bakit uranium

Ang pagtuklas at paghihiwalay ng radium sa uranium ore (pitchblende) ni Marie Curie ay pumukaw sa pagpapaunlad ng pagmimina ng uranium upang makuha ang radium, na ginamit upang gumawa ng mga glow-in-the-dark paints para sa mga pag-dial ng orasan at sasakyang panghimpapawid. Nag-iwan ito ng isang nakamamanghang dami ng uranium bilang isang basurang produkto, dahil tumatagal ito ng tatlong toneladang uranium upang makuha ang isang gramo ng radium.

Thorium camping lantern mantles

Ang Thorium ay ginagamit sa camping lantern mantles, sa anyo ng thorium dioxide. Kapag pinainit sa kauna-unahang pagkakataon, ang bahagi ng polyester ng mantle ay nasusunog, habang ang thorium dioxide (kasama ang iba pang mga sangkap) ay nagpapanatili ng hugis ng mantle ngunit nagiging isang uri ng ceramic na kumikinang kapag pinainit. Ang Thorium ay hindi na ginagamit para sa application na ito, na ipinagpatuloy ng karamihan sa mga kumpanya noong kalagitnaan ng '90, at pinalitan ng iba pang mga elemento na hindi radioactive. Ginamit ang Thorium sapagkat gumagawa ito ng mga mantle na kumikinang nang napakaliwanag, at ang liwanag na iyon ay hindi lubos na naihahambing ng mga mas bago, hindi radioactive na mantle. Paano mo malalaman kung ang mantle na mayroon ka ay talagang radioactive? Iyon ay kung saan ang Geiger counter ay dumating. Ang mga mantle na napagtagumpayan kong itaboy ang Geiger counter, mas higit pa sa mga uranium glass o americium button. Hindi gaanong mas malaki ang radioactive kaysa sa uranium o americium, ngunit mayroong higit pang radioactive material sa isang lantern mantle kaysa sa iba pang mga mapagkukunan. Iyon ang dahilan kung bakit talagang kakaiba na makatagpo ng labis na radiation sa isang produktong consumer. Ang parehong pag-iingat sa kaligtasan na nalalapat sa mga pindutan ng americium ay nalalapat din sa mga lantern mantle.

Salamat sa pagbabasa, lahat! Kung nais mo ang itinuro na ito, ipinasok ko ito sa paligsahang "bumuo ng isang tool", at talagang pahalagahan ang iyong boto! Gusto ko rin marinig mula sa iyo kung mayroon kang mga komento o katanungan (o kahit na mga tip / mungkahi / nakabubuo na pagpuna), kaya huwag matakot na iwanan ang mga nasa ibaba.

Espesyal na salamat sa aking kaibigan na si Lucca Rodriguez sa paggawa ng magandang circuit diagram para sa itinuro na ito.