Quantifying Access to Your Mind: 8 Hakbang (na may Mga Larawan)

2024 May -akda: John Day | [email protected]. Huling binago: 2024-01-30 13:13

Kaya, namamahala ako ng isang malikhaing teknolohiya lab sa California College of the Arts. Mahalaga ito ay isang pang-edukasyon na hackerspace para sa mga mag-aaral ng sining at disenyo. Medyo kasindak-sindak, tama ba? Matapos makapagtapos mula sa Unibersidad ng Minnesota na may degree sa mechanical engineering, masigasig akong nagsisikap na makahanap ng trabaho na papayagan akong magamit ang aking mga kasanayang panteknikal sa isang malikhaing paraan. Mahirap na hanapin ang trabaho at nauwi ako sa suwerte. Mahal ko ang trabaho ko ngunit hindi nangangahulugang madali ito. Nakakapagod sa pag-iisip. Noong nakaraang linggo ay huling linggo. Kung nasaksihan mo ang isang disenyo ng paaralan sa pagtatapos ng semestre, alam mo na ito ay kumpletong gulo. Hindi natutulog ang mga mag-aaral. Palagi silang nasa campus, pinipilit hangga't makakaya upang matapos ang kanilang mga proyekto. Ang tradisyunal na mga inaasahan kung ano ang maging tao ay nagsisimulang masira. Kailangan nilang tapusin ang kanilang mga proyekto at gagawin nila ang kailangan upang matapos ang kanilang proyekto. Sa huling ilang araw, nawalan ng empatiya ang mga mag-aaral. Ang mga materyales ay nawawala sa napakaraming dami. Nagnanakaw sila ng mga tool at dinadala ito sa kanilang studio. Kailangan kong makitungo sa mga mag-aaral sa lab na naghahanap ng isang tool at wala akong ideya kung saan ito napunta. "Pasensya na, katapusan na ng semester. Dapat may kumuha nito." Ang disenyo na nakasentro sa tao ay nagiging disenyo na nakasentro sa sarili. Nagtatapos ang semesters sa buong campus na mukhang isang sangkawan ng mga zombie ang dumaan. Bahagi ng aking tungkulin ay upang matulungan ang mga mag-aaral na dalhin ang kanilang mga proyekto sa katotohanan at i-troubleshoot ang mga isyu sa kanila. Sa pagtatapos ng semestre, ito ang pakiramdam tulad ng lahat ng aking ginagawa. Ang lab ay patuloy na puno ng mga mag-aaral. Paglingon ko at may apat na mag-aaral na nakatayo sa likuran ko, nakatingin sa akin ng gulat na mga mata. Nakakapagod sa pag-iisip. Ang pag-troubleshoot ng electronics ay mahirap at kapag nakikipagtulungan ako sa isang mag-aaral, ang aking utak ay nasa sobrang pagsubok na alamin kung ano ang salarin. Minsan ito ay simple at tumatagal lamang ng ilang segundo upang malaman. Minsan ito ay isang hindi magandang jumper wire at maaaring tumagal ng isang oras. Matapos kong isara ang lab sa Biyernes bago ang huling linggo, iniisip ko, "Nagtataka ako kung gaano kadalas magtanong sa akin ang isang mag-aaral?". Teka … matutukoy ko ito! Napapaligiran ako ng mga tool sa pag-unlad ng teknolohiya!

Hakbang 1: Mga uri ng Katanungan

Naisip ko ang lahat ng mga katanungan na tinanong ko. Pagkatapos ng ilang pag-iisip, narito ang naisip ko. "Andrew, bakit hindi ito gumagana?" "Andrew, nasaan ang (insert object dito)?" "Andrew, paano ko gagawin (isingit ang ilang konsepto dito)?"

Hakbang 2: Quantified Andrew

Mayroon akong isang araw upang gawin ang system para sa finals linggo. Sabado buong araw akong nasa campus para sa isang pagsusuri sa arkitektura, kaya't noong Linggo ay nagtatrabaho ako. Nagpasya akong sumama sa isang Arduino na may Data Shield at tatlong panandaliang mga pindutan para sa bawat kategorya ng tanong. Isusuot ko ang system sa aking sinturon at anumang oras na tinanong ako ng isang katanungan, pipindutin ko ang isang pindutan at mai-log ito sa SD card sa kalasag. Kung ang baterya ay namatay sa kalagitnaan ng araw, magkakaroon pa rin ito ng backlog ng data.

Hakbang 3: Pagbubuo ng Elektronika

Mga ginamit na sangkap: Data Shield ng Arduino UnoAdafruit's6 AA Battery Holder3 Karaniwang Sarado na Sandali na Mga switch (gagamitin ng HINDI ngunit ito ang mayroon ako) 3 10K ResistorsSD CardToggle Switch lugar para sa prototyping na perpekto upang maghinang ng sama-sama ang lahat.

Hakbang 4: Code ng Pag-load

Narito ang code na ginamit ko. Ito ay isang pagbabago mula sa Light at Temperature Logging code mula sa Adafruit.

Hakbang 5: Kaso ng Laser Cut

Pinutol ko ang kaso mula sa 1/8 playwud. Mayroon itong mga kasukasuan ng daliri para sa mas madaling pagpupulong, mga butas at label para sa lahat ng mga pindutan, mga puwang upang maiikot ito sa isang sinturon, at isang butas para sa toggle switch. Natapos ako sa pagbabarena ng isang butas para sa switch ng toggle na malapit sa tuktok sapagkat mas madaling mag-ipon. Pandikit at i-clamp ang lahat maliban sa tuktok na piraso. Ang pang-itaas na piraso ay gumagamit ng isang puwersang akma upang ikabit sa kahon.

Hakbang 6: Assembly

Dapat lahat ng electronics ay dumulas sa kahon at ang toggle switch ay naka-mount sa butas sa gilid. I-mount ang mga switch sa takip at ang talukap ng mata ay dapat magkaroon ng puwersa na magkasya sa katawan ng kaso. Nakuha ko ang isang sinturon upang paikot-ikot ang mga butas sa gilid ngunit ito ay isang masikip na magkasya.

Hakbang 7: Mga Resulta

Kaya, ginawa ko ang trabahong ito at natapos itong maging mas tahimik kaysa sa inaasahan ko. Sa palagay ko ang Lunes ng huling linggo ay ang pinaka-tahimik na araw sa buong semester. Tahimik din ang Miyerkules. Ang Martes at Huwebes ay medyo abala ngunit hindi halos sa antas ng kung ano ito noong nakaraang linggo. Noong Biyernes, natapos ang lahat ng mga proyekto at ginugol ko ang maghapon sa paglilinis at pag-check sa mga item. Narito kung ano ang mga resulta: Paano? - 69 beses Saan? - 34 beses Bakit? - 9 beses na medyo nabigo ako. Hindi halos ang mga bilang na aking inaasahan. Kailangan kong tandaan upang simulan ang linggo bago ang finals. Pag-isipan lamang natin nang mapag-isipan at ipalagay na ito ang isang average na linggo. Sa palagay ko ito ay isang makatuwirang palagay, dalawa sa mga araw ay hindi tahimik at dalawa sa mga araw ay medyo abala. Karaniwan sa lahat ng mga araw na iyon nang magkasama at sa palagay ko ito ay isang mahusay na pag-unawa sa isang normal na linggo. Sa palagay na ito sa isip, narito kung ano ang mga numero para sa isang 15 linggong semestre: Paano? - 1035 beses Saan? - 510 beses Bakit? - 135 beses Gayundin, sa semestre na ito nagsimula akong payagan ang mga mag-aaral na mag-iskedyul ng kalahating oras na mahahalagang appointment sa konsulta mula sa akin. Sinimulan ko ito sa kalagitnaan ng semestre at sa loob ng dalawang buwan ay may kabuuang 53 kalahating oras na mahabang appointment sa konsulta. Ang lab ay mayroon ding system ng pag-checkout, na nagbibigay sa akin ng karagdagang data na lampas sa Arduino system na dali-dali kong pinagsama. Maraming mga sangkap na naka-check out ay ang mga Arduino, sensor, iba't ibang mga kalasag, servos, projector, iPad, atbp. Mga Checkout para sa semester na ito (Taglagas, 2013): Kabuuang mga checkout - 409 Kabuuang mga mapagkukunan ng bilang na naka-check out - 648 Kabuuang mga parokyano - 114 (sa kabuuan ng katawan ng mag-aaral na mga 2000) Ang mga bilang na ito ay walang katuturan sa iyo. Hayaan mong bigyan ko ito ng ilang kahulugan. Ito ang ikalawang taon para sa pasilidad na ito. Pinapayagan nitong mag-access ang mga mag-aaral ng sining at disenyo sa teknolohiya na ayon sa kaugalian ay ginagamit lamang ng mga inhinyero. Sa palagay ko maraming tao ang nag-isip na ang isang electronics lab sa sining at disenyo ng paaralan ay magiging isang malungkot na pagkabigo. Ihambing natin ang mga numerong ito sa mga numero mula noong nakaraang taon. Average na semestre mula noong nakaraang taon: Kabuuang mga pag-checkout - 184 Kabuuang mga mapagkukunan ng bilang na naka-check out - 263 Kabuuang mga parokyano - 56 Taasan sa pagitan ng semestre na ito at average ng nakaraang taon: Kabuuang mga pag-checkout - 222% Kabuuang mga mapagkukunan ng bilang na naka-check - 246% Kabuuang mga parokyano - 205% Pahamak.

Hakbang 8: Ano ang Ibig Sabihin nito?

Narito kung ano ang kahulugan sa akin. Kailangan kong makakuha ng mga karagdagang pondo upang kumuha ng mas maraming mag-aaral upang matulungan ako sa lab. Ang katanyagan ng lab ay sumasabog at mayroon lamang magagawa sa isang tao. Kailangan ko ng suporta at karamihan sa suporta na iyon ay magiging pampinansyal. Kaya, hihilingin ko sa komite sa badyet ng paaralan ang pinakamahirap na bagay na makukuha sa anumang paaralan, mga karagdagang pondo, at hindi lamang kaunti, marami. Upang magawa iyon, kailangan kong magkaroon ng isang nakakumbinsi na argumento. Sa huli, hindi ako ganun ka-asa. Ngunit marahil ay hindi iyon mahalaga sa iyo. Kaya… ano ang kahulugan nito sa iyo? Kung aalisin ko ang aking sarili sa sitwasyon at kung ano ang inaasahan kong makuha, narito kung ano ang kahulugan sa akin. Ang kilusan ng open source hardware ay nagtatagumpay. Hugely Binago ni Arduino ang tanawin ng kung ano ang maaaring gawin ng mga baguhan at mayroong likas na interes na malaman ito at gamitin ito. Narinig ko ang mga mag-aaral na naglalakad sa pamamagitan ng mga pagpuna ng mga 3D printer na ginawa ng mga mag-aaral sa arkitektura sa CCA at naririnig na bumulong sa kanilang mga kaibigan, "Gusto kong malaman kung paano gumawa ng mga robot!". At sino ang hindi Ang dami ng teknolohiya na napapaligiran natin ay napakabilis na pagtaas. Ang dami sa amin na nakakaunawa kahit na ang mga pangunahing kaalaman sa kung paano gumagana ang teknolohiya ay labis na limitado. Lumilikha ito ng mga sitwasyon kung saan pakiramdam ng mga tao ay nabiktima ng teknolohiya dahil wala silang kontrol dito. Pinapayagan ng Arduino ang mga tao na gumamit ng teknolohiya dahil dapat itong gamitin, bilang isang tool. Sa halip na pakiramdam na umaasa sa teknolohiya, maaari na nating gamitin ang teknolohiya upang mas maging mapagtiwala sa sarili. Lumilikha ito ng paglakas sa pamamagitan ng teknolohiya. Ito dapat ang layunin. Ayaw ko ang pagkakaroon ng isang Pavlovian na tugon sa aking cell phone sa tuwing ito ay umaalingaw sa akin. "Text ba yun?" Isang email ba ito? "" Sino ito mula sa "" Paano kung mahalaga ito? "Marahil ay hindi. Hindi ko naramdaman na ito ay napapanatili. Ang pagiging bago ng pagkakaroon ng teknolohiya ay patuloy na gumagambala sa ating buhay upang subukan at makuha ang ating mawawala ang pansin. Ang teknolohiya ay kailangang maging makabuluhan. Ang teknolohiya ay kailangang malaman kung paano igalang tayo. Hindi ko alam kung maaari nating asahan ang mga kumpanya na matukoy at likhain ito para sa atin. Iyon ang dahilan kung bakit mahalaga sa akin ang open source na teknolohiya.. Iyon ang dahilan kung bakit mahalaga sa akin ang pagpapaunlad ng teknolohiya na hinihimok ng pamayanan. Maaari nating sama-sama na matukoy kung ano ang magiging hinaharap. Maaari tayong maging bahagi ng pag-uusap sa buong mundo at kailangan itong isang pandaigdigang pag-uusap. Isang 24-taong-gulang na computer siyentipiko na nagtapos mula sa Stanford at nakatira sa Silicon Valley ay hindi alam kung anong teknolohiya ang kailangan ng isang maliit na scale magsasaka sa Ottertail, MN. Marahil ay hindi ito kumikitang kahit na ginawa ng computer scientist. Ngunit kailangan pa ito ng magsasaka. Nagkaroon ng artikulo tungkol sa mga employer na nagsisimulang gumamit ng wea rable aparato upang subaybayan ang mga empleyado. Ginagawa ng artikulo na parang ang mga uri ng bagay na sinusubaybayan nila ay hindi nakakahamak ngunit nakakatakot pa rin ito sa akin. Natagpuan ko na ito ay isang nakasisira sa direksyon na direksyon patungo sa teknolohiya. Ang teknolohiyang bukas na mapagkukunan ay ang pinakamahusay na pagkakataon na mayroon tayo sa buong mundo na makatulong na matukoy ang direksyon. Siguro idealistic lang ako. Ayos lang sa akin. Naramdaman ko ang lakas ng pagpapaunlad ng teknolohiya batay sa pamayanan nang mapagtanto kong makakalikha ako ng isang naisusuot na aparato upang subaybayan ang aking data upang subukan at gawing mas sapat ang aking trabaho. Iyon ang uri ng pagpapalakas na nakukuha mo kapag gumamit ka ng teknolohiya para sa pagtitiwala sa sarili.